พุดซ้อน ถิ่นเดิมของพุดซ้อนเข้าใจว่าอยู่ในประเทศจีน และเป็นพันธุ์ไม้วงศ์เดียวกับเข็มพวงขาว กระทุ่ม และกาแฟ มีชื่อพื้นเมืองอื่นๆคือ เคตถวา พุดจีน และพุดใหญ่
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
พุดซ้อนเป็นไม้พุ่มสูงประมาณ 1-2เมตร แตกกิ่งแขนงมาก ลำต้นเรียวเป็นรูปกรวย ใบเดี่ยว รูปหอก ปลายใบและโคนใบแหลม ใบมีสีเขียวมน ดอกเดี่ยวสีขาวออกตามซอกใบและปลายกิ่ง มีกลีบเลี้ยงหนาเป็นสัน มีทั้งชนิดดอกลา คือกลีบดอกชั้นเดียว และชนิดดอกซ้อน มีกลีบดอกจำนวนมากเรียงซ้อนกัน เมื่อดอกบานมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 7-8 ซม. กลิ่นหอมแรง ออกดอกตลอดปี
การปลูกเลี้ยง
พุดซ้อน เป็นไม้กลางแจ้ง ต้องการแสงแดดจัด ชอบดินร่วนที่มีความอุดมสมบูรณ์เพียงพอ ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ดและตอนกิ่ง
ประโยชน์
นิยมนำไปร้อยพวงมาลัยบูชาพระ เมล็ดสีเหลืองทอง ใช้แต่งสีอาหารและทำสีย้อม ส่วนดอกใช้สกัดน้ำมันหอมระเหย ใช้ทำน้ำหอมและแต่งกลิ่นเครื่องสำอาง
| ช่อตะแบกสัตตบุษย์พุดซ้อน | |
| จำปีมลุลีมะลิลา | |
| กลิ่นขจรฟุ้งจับนาสา | |
| พิกุลกรรณิการ์สารภี | |
| (รามเกียรติ์ - พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 1) | |
| เจ้าโมรากรีดเล็บเก็บจำปี | |
| ให้ประภาวดีศรีสมร | |
| เจ้าวิเชียรเก็บกระถินกลิ่นขจร | |
| กับพุดซ้อนตามส่งให้จงกล | |
| (พระอภัยมณี - สุนทรภู่) ที่มา : http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%8B%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%99 | |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น